تفسير آيه 109 از سوره توبه :
ارزش كارها به نيّت خالص و پاک مربوط مي شود نه به ظاهرِ اَعمال
آيا كسى‌كه بنيان (كار) خود را بر پايه تقوا و رضاى الهى قرار داده بهتر است، يا كسى‌كه بنياد (كار) خويش را بر لبه پرتگاهى سُست و فرو ريختنى نهاده كه او را در آتشِ دوزخ مى‌اندازد؟ خداوند گروه ستمگر را هدايت نمى‌كند.
سوره توبه آيه 109 .
بُنْيان : بنيان مصدر است، به معنى بنا كردن، ولى در آيه، به معناى مفعول (مَبنِىّ) است يعنى: ساختمان.
شَفا : شَفا: كنار، حاشيه. «شَفَا البِئرِ»: كنارِ چاه.
جُرُفٍ : (بر وزن شُتُر): كنار نهر كه آب زير آن را برده و تكّه تكّه مى افتد. جَرف (بر وزن عَقل): به معنى بردن است. عَلى هذا، جُرُفٍ در آيه به معنى مَجرُوف مى باشد.
هارٍ : هَور (به فتحِ هاء) سُقوط و انهدام، «هارَ البِناءُ ، اِنهَدَمَ وَ سَقَطَ». هارٍ، اسم فاعل است، به معنى ساقط شونده.
اِنْهارَ : اِنهِيار از ماده هَور به معناى سقوط و اِنهدام است. «فَانْهارَ بِهِ» : ساقط كرد آن را.
( تفسير «اَحسَنُ الحَديث»، استاد سيِّد علي اکبر قُرَشي )
آيه قبل، مقايسه مسجد ضِرار و مسجد قُبا بود و در اين آيه مقايسه بانيان آن دو مسجد است.
كلمه‌ى «شَفا»، به معناى لبه و كناره ، «جُرُفٍ»، به معناى حاشيه نهر يا چاه كه آب زير آن را خالى كرده و پرتگاه شده است، و «هارٍ»، به معناى سُست مى‌باشد.
1- ارزش كارها به نيّت آنان است نه ظاهرِ اعمال . مسجد قُبا براى خدا ساخته شد و مسجد ضِرار با انگيزه تفرقه‌افكنى!
« أَسَّسَ بُنْيانَهُ عَلي تَقْوي»
2- بنياد باطل بر باد است. «بُنْيانَهُ عَلي شَفا جُرُفٍ هارٍ»
3- گاهى مسجد، بانيان خود را به قعر دوزخ مى‌افكند. «فَانْهارَ بِهِ في نارِ جَهَنَّمَ»
4- سوء استفاده از مراكز مذهبى و باورهاى دينى مردم، ظلم است. «الظَّالِمينَ»
( تفسير نور از اُستاد مُحسِن قرائتي . جلد 3 - صفحه 506 . )
http://wiki.ahlolbait.ir/%D8%A2%DB%8C%D9%87_109_%D8%B3%D9%88%D8%B1%D9%87_%D8%AA%D9%88%D8%A8%D9%87
درباره این سایت